5/29/11

Η Αίσθηση της Ροής του Χρόνου

Click Me





Η Αίσθηση της Ροής του Χρόνου

Υπάρχουν δύο μνήμες. Του παρελθόντος και αυτή του μέλλοντος. Μεταξύ των λειτουργιών των δύο μνημών δημιουργείται η αίσθηση της ροής του χρόνου.
Θεώρηση φυσιολογίας της συμπεριφοράς
Ονομάζουμε μνήμη τη δυνατότητα ανάκλησης μίας κατάστασης νοητής στο άτομο. Μνήμες του παρελθόντος εκδηλώνονται με την ανάκληση συμβάντων του παρελθόντος, ενώ αυτές του μέλλοντος εκδηλώνονται με την ανάκληση μίας προβολής του ατόμου στο μέλλον.

Ανά πάσα στιγμή το εγώ ή το υπερεγώ προκαλούν την ανάκληση διαφόρων μνημών του παρελθόντος. Αυτό γίνεται είτε δια των συνειρμών ή της φαντασίας, στα πλαίσια μίας διαδικασίας αναζήτησης είτε δια πρόκλησης, λόγω ανεξέλεγκτου γεγονότος του περιβάλλοντος (εξωτερικό ερέθισμα). Η ανάκληση αυτή συνοδεύεται από εκδήλωση συγκινήσεως, που οφείλεται στην αντανακλαστική έγερση συναισθημάτων λόγω μαθησιακού συσχετισμού. Ο συσχετισμός αυτός είναι επίσης μορφή μνήμης εμπεδούμενη σε κώδικα διασυνδεσιμότητας (connectivity).

Η διαδικασία, μέχρι αυτό το σημείο, αποτελεί φάση ενός επαναληπτικού μηχανισμού. Κατά τη φάση αυτή, γίνεται έγερση μνήμης του παρελθόντος σε δύο στάδια. Κατά το πρώτο, εκδηλώνεται μνήμη του παρελθόντος που συνειδητοποιείται ως συμβάν παρόμοιο με αυτό της αναζήτησης (φαντασίας ή συνειρμού) ή του εξωτερικού ερεθίσματος. Κατά το δεύτερο, αντανακλαστικά, εκδηλώνεται μνήμη του παρελθόντος που αφορά πλέγμα συναισθημάτων (δηλαδή συγκίνηση). Η παρελθοντική μνήμη εδώ συνίσταται στη συνδεσμολογία συσχετισμών (κυρίαρχο αντανακλαστικό). Τουτέστιν, το παρόν ερέθισμα προκαλεί συνειρμικά ανάκληση μνήμης συγκεκριμένου συμβάντος του παρελθόντος και αντανακλαστικά τις συγκινήσεις τις συνδεδεμένες με την ανάκληση.

Η παραπάνω φάση αφορά συγκεκριμένο σημείο του παρελθόντος χρόνου, το οποίο έχει συνεπώς συγκεκριμένη απόσταση από το παρόν. Εκδήλωση αυτής της φάσης του κύκλου έχει επίδραση στην παρούσα κατάσταση. Η εκδήλωση αυτή ποσοτικοποιείται ώς ένα μέρος της συνολικής αίσθησης της ροής του χρόνου, αυτής που αντιπαραβάλλεται προς το παρελθόν, δημιουργώντας την συνείδηση ενός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος. Εχει δε την περαιτέρω επίδραση της συνεπενέργειας της ηλικίας του ατόμου κατά τη διάρκεια του συμβάντος στη συνολική αντίδραση του ψυχοσώματος.

Κατά τη συμπληρωματική της άλλης φάση, εκδηλώνεται μνήμη του μέλλοντος. Το άτομο αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σε μία μελλοντική κατάσταση, που προκύπτει ως πιθανή εξέλιξη της παρούσας κατάστασης βάσει περιστατικών παρόμοιων με αυτά που προκάλεσαν την εκδήλωση της παρελθοντικής μνήμης ή που συνειρμικά (περαιτέρω αναζήτηση) οδηγούν σε αυτήν. Η διαδικασία ομοίως προκαλεί  αντανακλαστικά εκδήλωση συγκινησιακής μνήμης όπως και κατά την πρώτη φάση.

Οπως και κατά την άλλη φάση, η μελλοντική μνήμη τοποθετείται χρονικά κάποια στιγμή στο μέλλον. Ομοίως εμφανίζεται εκδήλωση μελλοντικής ηλικίας και ομοίως εμφανίζεται ποσοτικός παράγων της συνολικής αίσθησης της ροής του χρόνου, αυτός που αντιπαραβάλλεται προς το μέλλον.

Η ολοκλήρωση του κύκλου πιθανώς καταλήγει σε περαιτέρω αναζήτηση (φαντασία), οπότε και η αναγκαία προσδρομή στη μάθηση του παρελθόντος θα προκαλέσει επανάληψη του κύκλου.

Κατά την πλήρη εκτέλεση του κύκλου εκδηλώθηκαν δύο ηλικίες μέσω παρελθοντικής και μελλοντικής μνήμης αντίστοιχα. Ο δε άνθρωπος αντιπαρεβλήθη τόσο προς μία χρονική απόσταση του παρελθόντος όσο και προς μία του μέλλοντος.

Η συγκινησιακή μνήμη που εκδηλώθηκε και στις δύο περιπτώσεις, έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση αντίδρασης. Η αντίδραση είναι προς την συγκίνηση που θα εμφανιστεί στις δύο περιπτώσεις που μνήσκονται στις δύο φάσεις. Η αντίδραση αυτή είναι θετική ή αρνητική. Εμφανιζονται οι εξής παράγοντες:
·      Απώθηση ή έλξη
·      Φόβος ή επιθυμία
·      Προσμονή ή αναμονή
·      Πίστη ή αποφορά
·      Ασφάλεια ή ανασφάλεια

Η συνισταμένη των αξόνων αυτών (ή άλλων εφόσον προταθεί άλλο μοντέλο χαρακτηρισμού αντιδράσεων) δημιουργεί δύο επιμέρους αντιλήψεις της ροής του χρόνου προκαλώντας αύξηση της αίσθησης της αντίστοιχης χρονικής αντιπαραβολής ανάλογη βαθμωτής συνάρτησης των τιμών των παραπάνω αξόνων. Η συνολική αίσθηση της ροής του χρόνου είναι η σύσταση των δύο επιμέρους αντιλήψεων ροής.
Βεβαίως, η συνάρτηση απαιτείται να είναι βαθμωτή εάν και εφόσον η αίσθηση της ροής του χρόνου είναι μονοδιάστατη.
Στη σημείο αυτό πρέπει να οριστεί η αίσθηση της ροής του χρόνου. Ας γίνει σαφές ότι με τον όροαίσθησηαναφερόμαστε τόσο σε αυτό που αποκαλείται αίσθηση στη φυσιολογία (δηλαδή την αντίληψη της αλλαγής στο αντικείμενο περιβάλλον) όσο και σε αυτό που αποκαλείται συναίσθημα, επίσης στη φυσιολογία (δηλαδή την συνείδηση που προκαλεί η πρόσληψη ερεθίσματος).
Θεωρούμε ότι υπάρχει στο περιβάλλον μορφή ερεθίσματος που απευθύνεται σε μία αίσθηση. Η μορφή ερεθίσματος είναι η ροή του χρόνου με την αίσθηση της οποίας την αντιλαμβανόμαστε. Της πρόκλησης της αίσθησης ακολουθεί το συναίσθημα το οποίο η αίσθηση αυτή εγείρει. Το συναίσθημα λοιπόν είναι αυτό που αναλύθηκε στο παραπάνω κείμενο.
Φαινόμενο της εκδήλωσης του συναισθήματος είναι και η εντύπωση της έντασης του αισθητικού ερεθίσματος. Υψηλή εντύπωση οδηγεί εκδήλωση συναισθήματος τέτοια που προκαλεί και έντονη αντίδραση του ατόμου στο συναίσθημα. ‘Η το ανάδρομο: αντίδραση του ατόμου στη ροή του χρόνου οδηγεί τελικώς σε υψηλή εντύπωση ποιοτικοποιούμενη σε συγκινήσεις (πλέγματα συναισθημάτων). Την εντύπωση.
Η εντύπωση  είναι το ζητούμενο βαθμωτό μέγεθος που προαναφέρθηκε. Η συνείδηση της εντύπωσης οδηγεί στον συσχετισμό (α) του χρονικού διαστήματος μεταξύ των συμβάντων δύο εκδηλώσεων μνήμης με (β) αντίδραση η οποία διαμορφώνεται με την εκδήλωση του συναισθήματος. Ως συνείδηση, οδηγεί και στην εκλογίκευση.




Υπολογιστική διατύπωση

Το παραπάνω φαινόμενο μπορεί να επεκταθεί ως εξής: Σε ένα χρονικό διάστημα, το άτομο είναι εκτεθειμένο σε έναν πληθυσμό από εκδηλώσεις μνήμης. Ορισμένες εξ αυτών είναι παρελθοντικές και ορισμένες μελλοντικές και αφορούν καταστάσεις ή προσλήψεις ερεθισμάτων. Οι υπόλοιπες είναι συγκινησιακές μνήμες, με άλλα λόγια μνήμες πλεγμάτων των συναισθημάτων.

Επί του συνολικού πληθυσμού εκδηλώσεων μνήμης εμπεδώνεται ένα δίκτυο συσχετισμών κάθε ακμή του οποίου υποδηλώνει συνειρμικό συσχετισμό. Οι ακμές φέρουν βάρος αντίστοιχο της κυριαρχίας του συγκεκριμένου συνειρμού κατά το χρονικό διάστημα.

Η μαθησιακή πορεία του αυτομάτου περιλαμβάνει δύο βασικές διεργασίες:
1.    Την αλλαγή του πληθυσμού των μνημών.
2.    Την αλλαγή των βαρών των συνειρμικών συνδέσεων.

Επί της μαθησιακής τροχιάς και κατάστασης του αυτομάτου μπορούν να οριστούν διάφορα ενδιαφέροντα μεγέθη:
1.    Το ολοκλήρωμα εμφάνισης ή παραμονής συγκεκριμένης εκδήλωσης μνήμης κατά τη διάρκεια συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος/
2.    Την εμφάνιση φαύλων κύκλων ή άλλων μορφών περιοδικότητας.
3.    Την εμφάνιση σύγκλισης στην πορεία κάποιων πρωτογενών ή παράγωγων μεγεθών.

Το αυτόματο αυτοβαθμολογείται. Μείζον κριτήριο για την βαθμολόγηση είναι η σύνθεση του υποσυνόλου του πληθυσμού που αφορά τις συγκινησιακές μνήμες. Επιπλέον κριτήρια που συμμετέχουν με ποικίλο (και δυναμικά μεταβαλλόμενο) βάρος, είναι διάφορα παράγωγα μεγέθη που αφορούν τις αντιδράσεις, όπως αυτές παραπάνω ψιλοαναλύθηκαν, και την αίσθηση της ροής του χρόνου (ίσως αυτό επεκταθεί με ενέργεια, γνώση (confidence) ή άλλο ομόλογο μέγεθος).

Το αυτόματο διαθέτει επίσης προσαρμοστικό μηχανισμό αναζήτησης. Ο μηχανισμός αναζήτησης είναι πολυσχιδής και πολυδιάστατος και αφορά εν γένει τις αποφάσεις που παίρνει το αυτόματο όσον αφορά τα παρακάτω:
·      Την μεταβολή του πληθυσμού μνημών καταστάσεων (παρελθοντικές και μελλοντικές)
·      Τη βαθμολόγηση του συγκινησιακού πλέγματος
·      Την κατανομή βαρών σε πιθανοτικές μεταβάσεις κατάστασης
·      Το βαθμό επιμονής μέχρι να αλλάξει στρατηγική σε ένα θέμα

Ας δεχτούμε ότι ύπάρχει ένα σύνολο ανεξάρτητων μεταβλητών που μπορούν να ορίσουν πλήρως τον μηχανισμό αναζήτησης. Στην πραγματικότητα, το σύστημα πρέπει να αρχίσει να λειτουργεί έτσι. Στους αρχικούς γύρους, ο χρήστης ρυθμίζει αυτές τις παραμέτρους, θεωρώντας ότι είναι πραγματικά ανεξάρτητες.

Στην πορεία μπορεί να αναπτυχθεί ένα δίκτυο αλληλοσυσχετισμών των παραμέτρων αυτών. Με άλλα λόγια, το αυτόματο θα προβαίνει στις εξής υπερβάσεις:
1.    Θα ανακαλύπτει μία παράμετρο (ενώ πριν του την ρύθμιζαν εν αγνοία του)
2.    Προσπαθεί να ανακαλύψει συσχετισμό της παραμέτρου αυτής με την πορεία του
3.    Βρίσκει τρόπο να μετατρέψει τον μηχανισμό ρύθμισης αυτής της παραμέτρου καθιστώντας την εξαρτώμενη από δικές του (αναγνωρισμένες) μεταβλητές κατάστασης.

Ενας τρόπος να προσομοιωθεί / παρασταθεί αυτός ο μηχανισμός είναι το clustering. Ενας άλλος μπορεί να είναι metrics το πόσο μεταβάλλεται αυτή η παράμετρος. Με άλλα λόγια, ένα σύνολο πειραματικών γύρων αφήνει μία παράμετρο άθικτη. Αλλα metrics επαναληψιμότητας ή ανταμοιβής μπορεί να αποφασίσουν να δώσουν στην παράμετρο αυτή ευκαιρία πόσο να αλλάξει.

Η προσαρμοστικότητα του αυτομάτου στο επίπεδο αυτό μπορούμε να πούμε ότι διέπει σε βαθύτατο επίπεδο τον μηχανισμό μάθησης και καθορίζει τη στρατηγική του αυτομάτου.



Από την συνείδηση της εντύπωσης της ροής του χρόνου προκύπτει εκλογίκευση της ροής του χρόνου.

No comments: